KENDİLİK ALGISI
Ben Almanların dediği gibi eine unruhige Seele,yani kararsız bir ruh olmaktan asla kurtulamayacağım.Bana hiçbir yerde rahat ve sükûn yok,bana kafamı dinlendirecek bir yeri göstermeye kimse kadir değil.Gönlümün aradığı huzur ve sükûnu bulabilmek için ömrümü en karışık ömürlerden biri yaptım.Hiçbir yerden memnun değildim ve yerimi her değiştirişimde memnuniyetsizliğim birkaç misli oldu.Bu sonuna kadar böyle devam edecek.Ve ben ruhumu dinlendirecek bir köşe aramak için dört tarafa koşup çırpınırken,günün birinde,herkesten daha yorgun,herkesten daha perişan bir kenara yıkılıp kalacağım.Yaptığım bu cehennemi koşuda her karşılaştığım ile gülerek konuşacağım,şimdiye kadar benim kaşımı çattığımı gören yoktur,beni gözü yaşlı gören yoktur,bundan sonra da olmayacaktır.Beni kim hatırlarsa gülümseyecektir.Şimdiye kadar olduğu gibi,bundan sonra da sevdiklerim arasında hayattan korkan,yeis içinde olanlar bulunursa,onlara elimden geldiği kadar teselli ve cesaret vereceğim,onları felaketime karşı gülmeye sevk edeceğim ve hiç kimse benim dünyada en çok gözyaşı dökenlerden,cesaret ve neşesi en az olanlardan biri olduğumu tahmin edemeyecektir.Şimdiye kadar birçok kimseler tarafından operalarda,filmlerde ve romanlarda yaşatılan “palyaço-clown” trajedisi hakikaten hazin bir vakadır.Ve birçok şey zikredilmekle hakikat olmaktan çıkmaz.(23 Ağustos 1933)
Sayfa 217 - Sabahattin AliKitabı okudu
·
22 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.