İlk dəfədir ki bir kitab haqda fikirlərimi yazıram. Məsumə çox sevdiyim, güclü öz ayaqları üzərində durmağı bacaran, bütün çətinliklərə tab gətirən, bütün zorluqlarla hər kəsə qarşı öz övladlarını sevib qoruyan ana, ən əsasıda özünə inanan qadın obrazıdır. Bütün baş verənlər ama bütün bu hadisələr içində Mesumenin yenədə özünü inkişaf etdirməyi necə də olsa təhsil, məktəb sevgisi, bağlılığı məni çox sevindirirdi.Səid - artıq bir hissədən sora Səidin varlığı unutmuşdum. Həmidin ölmədiyini fikirləşib bur gün qayıdacağını düşündüyüm vaxtda Səidin gəlməyi məni təəccübləndirdi. İllərdir tək sevgisi artığ gəlmişdi qarşısında idi. Ama Məsumə həmişəki kimi kimlərəsə bağlı həyat yaşadı. Sonunun belə olmağı fikrimcə kitab yarım qaldı ən azından biraz daha davam edə bilərdi.Illerdir onlar üçün yaşadığı, həyatını onlar fəda eləyən ana üçün bir sevgini övladları yeni bu qədər çox görüb alçaldan bilərdi fikrimcə. Çox sevdiyim bir əsər oldu. Hər kəsin oxumağımı tövsiyə edərəm. Xoş mütaliələr.
