Bekleyiş..
Dünü unutmadan bugünden vazgeçmeyerek, yarını alacaklı saymadan yaşamı değiştirmenin ve dönüştürmenin hüneri ile buluşan bekleyişler, bir başka anlamda eylemdir ve eylemcidir aslında. Umudu düş kurmayı, arzulamayı, istemeyi ve gerçekleştirmenin büyülü sancısını içerir. Bilinmezlik ve rastlantı değil, farklılık ve ayrıntı biriktirir. Edilgenlik değil, canlılık ve parıltı taşır. Fark edilmek için özel bir çabaya ihtiyaç yoktur, zaten farklıdır. Görünmek için gösterişli bir köşeden çok, görmek için kalabalıklarda kaybolmayı seçer. Kalabalıklar içinde anlamlı tenhalığı ve insanı fark etmesini bilir, çünkü bu bekleyiş başka bir anlamda geliştir aslında, kendine geliş ve özünü buluş. Fark edilmeyi de bekleyen gelişlerdir kiminde.. Her büyük bekleyiş büyük ve sancılı bir çağrıdır kiminde, gittikçe yalnızlaşan ve üşüyen dünyada ateşler yakıp, yangınlar çıkartan. Sararmış solmuş rüzgarın estiği yöne doğru uçuşan yapraklar, gözlerimizin önünden geçerken hemen mevsimi düşünürüz biraz, biraz da mevsime yasladığımız yırtık yaralı hatıralarımızın, yere düşeceği zamanı bilmenin farkıyla. Sarıya küsen yaprağın yeşildeki misafirliği nasılda hüzünlüdür Kim bilir? Yaprağın iki hali biraz da hayatımızın iki hali gibidir, canlı yem yeşil gür ve gülen yapraklar, heyecanlı hoşgörülü ve ışıltılı ruh hallerine denk düşer kimi zaman. Solmuş sararmış yapraklardaki kuruluk, eski tükenmiş yorgun yaralı ve rengini düşürmüş bir başka insan halimizdir. Herkes iki nokta arasındaki zamanı ve mesafeyi ancak kendine göre yürür ya da koşar..
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.