Gönderi
Mustafa Kutlu’nun filme de uyarlanmış olan bu kitabı Kutlu ile tanışma kitabım oldu. Sıcacık ama buruk bir hikayeydi. Hikaye kitaplarını oldum olası çok sevemiyorum çünkü hikayenin içine giremeden bir bakmışım sonu gelmiş… Ama bu kitap da bir roman okumuş kadar tat alıyorsunuz. Çok samimi ve akıcı bir dilde yazılmmış, bir oturuşta bitirebileceğiniz bir kitap. Eserde ülkemizin zor dönemlerinden birinde Anadolu’da geçen göçebe bir ailenin hayatı anlatılıyor. Sinemayı yakıp aşkı Minüre’yi kaçıran Bulgarlı Ali’nin destanı… Bir de küçük bir oğulları oluyor. Yoksulluktan gidcekleri, sığınacakları bir evleri yok; derme çatma bir tren vagonunu oğullarına ev yapıyorlar. Kitap oğulları Mustafa’nın gözünden anlatılıyor. Önce Ali’nin hayatını okurken sonra Mustafa’nın hayatını okumaya başlıyoruz. Dönemin siyasi yaşamı, sosyalist mesajlar, toplum düzeni, aşk, bir yere ait olamama duygusu, hüzün, aile ilişkileri, dostluk minicik bir 114 sayfalık bir kitaba nasıl sığdırılabilinirse o kadar iyi sığdırmış yazar. Kitap öyle yarım da kalmamış, anlatmak istediğini okuyucuya benimsetebiliyor. Bir roman konusu olabilecek hikayeyi, 114 sayfada bir roman hazzı alabilinecek düzeyde yazmış ve başarmış. Karakterler, mekan ve durum tasvirleri de ayrı bir güzeldi. Kitapta sevmediğim daha doğrusu içimden ‘’keşke’’ diye geçirdiğim tek durum keşke biraz daha bu hikayeyi okuyabilseydik ve hemen bitmeseydi. Mustafa Kutlu’nun diğer kitaplarını da okuyacağım. Kalemi güçlü, üslubu ve dili muntazam bir yazar.
-Bazen pencereyi açıp "yeter artık, yeter!" diye bağırasım geliyor.
-Solunan hava, yüzülen su, oturup kalktığın insan, yürüdüğün yol seni değiştirir.
-Ancak hayat dediğin nedir ki? Anlaşılmaz bir sır. Kurduğumuz düzen hep öyle sürüp gidecek sanırız. Birden ip kopar, ışık söner, her şey darmadağın olur.
-Feride'ye âşık olmuştum bu doğru. Kız da beni seviyordu, bu da doğru. Lâkin iki gönül bir olunca samanlık seyran olmuyordu ki.
·
104 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.