sıradan bir taksim bostancı minibüsü
Kadın çantasını omzuna çapraz
asmış, bir eliyle sapına, öbür eliyle çantasına yapışmış. Sınır
bekçisi: Kimse giremez, kimse çıkamaz. Zaten girmiyor dolmuşa. Ben, evet ben ·giriyorum. Ben sınır sevmem, eşik
severim. Hayatımız eşik. Biniyorum. Son yolcu benim. Arka sırada, sağ cama ve birbirlerine yapışık oturan iki genç kadın.
Minibüsün soluna yanaşsanız ya! diyorum bakışlarımla. Bir de değil, iki kişiler. İkisinin dizlerinin üzerinden tırmanıp aradaki
boşluğa geçmem ayıkken bile zor. Hele şimdi, diyorum, yine bakışlarımla. "Biz erken ineceğiz de," diyor içeri tarafta
oturan. Bakışlarıyla değil, yüksek sesle. Kot pantolonlu bacaklarını iyice sağa öbürününkilere yapıştırıp bana yol
verirken yukarı doğru bakıp dudak kenarlarını büzerek biraz hınzır, biraz mahçup gülümsüyor. Birine benziyor. Gülüşü tıpkı biri, ama kim? Ben de gülümsüyorum. Ağzımı sıkıca kapatarak. Nane şekeriyle kimi kandıracağım? Soluğumu
burnumdan veriyorum. Sol cama yapışık oturan bir başka kadın var
7 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.