Voltaire’in en önemli eserlerinden biri olarak anılan Candide, gerçekten de bu mahlası hak eden bir kitap. Kitabı okuduktan sonra bir de tahliline bakmak okur için çok aydınlatıcı olacaktır. Ana karakterimiz Candide; iyimser felsefenin temsilcisi Pangloss ve tüm 'vazgeçmişliğiyle' Pangloss’a oldukça tezat bir karakter olan Martin’in arasında, iki ucu da tamamıyla kabul edemeyip hep sorgulayan birisi. Ki bu da eseri ana karakterin bakış açısıyla okuduğumuz takdirde, iyisiyle kötüsüyle bizi sürekli maceraya sürüklüyor ve kendimizi ister istemez değinilen konular ve atıf yapılan düşünceler hakkında beyin fırtınası yaparken buluyoruz. Kitap zaten az hacimli olduğundan içinde bulunacağınız bu hareketli durum sizi kitap bitene kadar canlı tutuyor. Başta da söylediğim gibi, kitabın içeriğini daha iyi anlayabilmek için tahliline mutlaka bakılması gerektiği kanısındayım. Öyle ki Pangloss Leibniz’i yansıtırken kitap içindeki asıl hiciv de Leibniz’in dini iyimserliği ve dinler hakkındaki fikirleri üzerine. Voltaire papazların dini soktuğu hale karşı çıkıyor ve bu durumda Leibniz’in dini iyimserlik hali ikisi arasında görüş ayrılığı yaşatıyor. Yazar Leibniz’in “Bu dünya mümkün olan dünyaların en iyisidir. Olası dünyaların en iyisinde bütün olaylar birbirine bağlıdır.” görüşüne çok güzel bir karşılık veriyor: Mümkün olan dünyaların en iyisi bu ise, ötekiler kim bilir nasıldır? Kitabın sonunun oldukça yoruma açık olduğunu düşünüyorum. Sorgulamalarıyla birlikte maceradan maceraya koşan karakterimiz her ne kadar fiziksel anlamda durulacakmış gibi gelse de, eğer karakterle az da olsa empati kurabildiysem Candide’in arayışı ve bütün sorgulamaların kendi içinde devam edeceğini düşünüyorum. Keyifli okumalar.

CandideVoltaire · İthaki Yayınları · 20185,1bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

zeynep