İlköğretimdeyken öğretmenim bir kitap vermişti. Öğretmen dediğime bakmayın, kendisi klasik olarak dünyanın en kutsal mesleğini yapıyordu falan ama bundan daha fazlasıydı. Şu anki iç dünyamı Raskolnikov'dan daha çok etkilemiştir. Kendisi bir kaç yıl önce vefat etti. Hayali bizim efsanevi kariyerlerimizle tesadüfen karşısına çıkmamızdı. Bunu asla yapamayacağım ama o kitabı hep saklayacağım. Kitabın adı Lütfen Ağlamayın. Saatlerce google araştırmasında zar zor bulabildim. Artık unutulmuş bir kitap ve muhtemelen dünyadaki son nüshalarından biri bende :) hiç daha havalı hissetmemiştim.