Gülümsemesi solmaya başladı. “Burada kimse benim köşemi hatırlamıyor,” dedi. “Hepsi çok
iyi ve tatlılar. Bana iyi davranıyorlar. Ama onlar için sıradan, yaşlı bir kadınım. Belli bir yaşa
gelirsin ve sonra birdenbire görünmez olursun. Bir zamanlar bu kadının zeki bir kadın
olduğunu, bu vücudun partiden partiye koşup birbirinden yakışıklı erkeklerle dans ettiğini
bilmiyorlar. Bunu görmüyorlar. Sabah kahvaltıda ne yediğimi hatırlamıyorum ama o partileri
hatırlıyorum. Sence de tuhaf değil mi?”