"Ruhlarımız her neyden yapıldıysa malzemesi aynı." Nereden başlasam inanın bilmiyorum. Cidden ben ne okudum modundayım. Şu zamana kadar beni en çok etkileyen kitap olduğunu söyleyebilirim. Burada bir uyarı geçmek istiyorum eğer benim gibi duygusalsanız kitaptan aşırı derecede etkileneceksiniz ve yer yer ağlayacaksınız. Normalde bilirsiniz biz insanlarda intikam, kin gibi hisler vardır ve birinin bize yaptığı, yaşattığı şeyleri misliyle ödesin isteriz. Oysa kitabı okuduktan sonra düşündüm de elimize ne geçiyor? Birinin cezasını kesince veyahut onun besbeter olduğunu görünce? O an belki içimiz soğuyor ama sırf o intikam, kin, hırs gibi duygulardan kendimizi yiyip bitiriyor, anın tadını çıkaramıyor ve ebedi bir mutluluk kazanamıyoruz. Eee sonuç koca bir sıfır. Bence asıl mutluluk affetmekten ve merhametten geçiyor en azından kinden geçmediğini kitap çok güzel gösterdi. Bilmiyorum içimde garip bir his yarattı bu kitap. Ve şiddetle okumanızı tavsiye ederim. Sürükleyicidir. BURDA SPOILER VERECEĞİM ARTIK Bence böyle bir sonun olmaması gerekiyordu. Heathcliff neden Cathy ile öbür dünyada buluşmuş gibi tasvir edildi? Onu gerçekten seven Edgar'ın ne suçu vardı? Bence Cathy ve Edgar'ın ruhları beraber görünmeliydi. Çünkü cidden kitabın hemen hepsinde bu hikayenin yananı Edgar oldu. Burdan da Heathcliff alacağın olsun kitabı okurken ağlamama sebep oldun :'') Edgar'ımla o uğraştıkça ağladım :'')) Şimdiden okuyacaklara iyi okumalar

Uğultulu TepelerEmily Brontë · Zeplin Kitap · 201942,4bin okunma

·

142 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zeynep Çınar