İçindeki ıssızlıktan ürküyor. Bunca yıldır benliğinin parçası olan, özenle sakladığı, koruduğu, tutunduğu o güzel şeyin; aşk denilen o çılgın tutkunun tükenmesinden korkuyor. Otuz yıldır derin ve gerçek kimliğini -ne devrimcilik ne sosyalizm ne özgür ve güçlü kadın imgesi hayır, ona yakıştırılan suretlerin hiçbiriyle değil- Arın'a olan aşkıyla inşa ettiğini, onunla tanımladığını anlıyor. Yolunu kaybetmemek, vahşi bir dünyanın ortasında, üstelik de bunca anı ve acı yüküyle kimliksiz, benliksiz. yapayalnız kalmamak için yitip giden duyguların son kırıntılarına, büyük yangınların sıcak küllerine razı olması gerektiğini biliyor. "Aslolan hayattır." Kendini kandırma bahasına da olsa, henüz küller soğumadan tutunmalı umut kırıntılarına..
Sayfa 410 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
8 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.