Ne desem bilemiyorum. Postmodern anlatıyla yatıp kalkmasam da kendisine aşinayım, severim örneklerini. Fakat bu kitaptaki öyküler ne klasik, ne modern, ne de postmodern anlatıya dahil edilebilir geldi bana. Yani Sevim Burak bankonun üzerine unu, şekeri, yumurtayı, sütü, yağı çıkarmış da hiçbirini birbiriyle özleştirmeden, şekeri yumurtayı çırpmadan, malzemeleri karıştırmadan "Size kek yaptım." demiş. İki sene evvel yaşadığım şehirdeki bir arkadaşım laf arasında kitabı beğenmediğini söyleyince bende kitaba karşı bir merak uyanmıştı. Arkadaşımın edebi zevkine güveniyor olmama rağmen kafamda acabalar uyanmıştı. Belki de iyidir demiştim. Demez olaydım. Bu kitabı okumaya çalışarak, başka bir kitabı alma olasılığı varken Yanık Saraylar'ı alarak ve daha da kötüsü başka bir kitabı okumak varken Yanık Saraylar'ı okuyarak insanlara güvenmeyen bir domuz olmamın bedelini ödedim bir yerde. Kitabı "okudum" diye işaretlememe rağmen artık sona bıraktığım "Büyük Kuş" öyküsünde yahu Hüseyin dedim, sen ne yapıyorsun ya? Sanki önceki öykülerde, önceki paragraflarda, önceki cümle ve cümlemsilerde bir yere vardın da yoluna devam mı ediyorsun? O öykünün üçüncü sayfasında kitabı kapattım ve insanlığa önemli bir şey tebliğ edecekmiş gibi telefona sarılıp bunları yazmaya başladım. Velhasılıkelam ben ettim, siz etmeyin. Not: "Ah Ya Rab Yehova" öyküsünü ayrı tutmazsam öyküye haksızlık etmiş olurum.

Yanık SaraylarSevim Burak · Yapı Kredi Yayınları · 2018766 okunma

·

127 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hüseyin T.