Kitaba başladığımda beni ilk heyecanlandıran şey, sanki karşımda oturmuş da derin bir sohbete dalmışız gibi olan anlatım tarzı oldu. İlginçtir, her bir hikaye farklı olmasına rağmen roman gibi bir sonraki bölüme geçme ihtiyacı duyuyorsun. Hani bazen öyle bir yüksekliğe çıkarsın ki inmenin tek yolu düşmektir ya duygular arası düşüşler ve çıkışlar yaratıyor insanda anlatırken. Benzetme yapma ihtiyacı içine sokuyor baksanıza :) yoksa nasıl ifade ederim bana hissettirdiklerini . Deneme yazısı olan Yazmasam Delirecektim 'den tutun da, en son hikayesi Ali BABA (altın vuruş yapmış yazarımız ) ya kadar her biri için satırlarca yazı yazılıp, inceleme yapılabilir. Kitabi bitirdiğinizde ise hani film izlerken en heyecanlı yerde, ağzınıza tam mısırı fırlatırken, zevkten dört köşeyken birden elektrik kesilir ya işte tam da öyle hisle bitiyor kitap.
Bu ilk ama son olmayacak belli. Bana sıradaki kitabı beklemekten başka çare yokken, umarım size de okumaktan başka çare bırakmamışımdır. Teşekkürler Çağlayan Aslan hissettirdiklerin için.