Konuşma diliyle yazılan ilk kitap, doğrudan sizinle konuşuyor. O herkesten sakladığınız ezik büzük olan kötü yanlarınızla, kaçtığınız benliğinizle, duvarlar ördüğünüz o yanınızla, kimse görmesin diye rengarenk boyadığınız o duvarlarınızdan bahsediyorum. Tam olarak onlarla konuşuyor. Tek bir farkla Bardamu tam anlamıyla bu yanlarının farkında olan kaybeden bir karakter fakat buradaki kaybetme bilinçli olarak yapılan bir durum. Ne tam anlamıyla kadınları, insanları, yaşamı, nefes almayı sevebilen ne de kök salabilen biridir. Kaçmaz, aksine üstüne gider ve çözüm üretmez. Tam olarak kendi tarzıyla bakar olaylara, insanlara, uzun uzun okursunuz ama aslında olaylar çok hızlı ilerler, bu haliyle insan ömrü gibidir. Çoğunlukla karanlıktır, gündüz yaşanan bir olayda bile gecenin yaklaşmakta olduğu hissini yaşatabilir. Her sayfasında gerçek içinize çöker. Her gittiği yere birlikte gidersiniz, her tanıştığı insandan onunla birlikte tiksinir ve karşınıza oturmuş sizinle konuştuğuna ikna olursunuz. Ne muazzam bir his.. Bardamu'yu Bardamu'nun gözlerinden dinler ve kendi gözlerinizden anlarsınız. Çok net yaşatır her duyguyu, dönemi, kaybolmuş gibi görünen kendini bilmeyi. Bir süre sonra Bardamu'nun hiçlik kavramının ne kadar da sizin hiçlik kavramınızla benzer olduğunu anlar ve derin bir nefes alırsınız. Buna rağmen yaşama tutkusu da çok tanıdık gelir ve elinizde tuttuğunuz kitaba, yanınızda duran kahveye bakarak hala yaşadığınızı anlar ve kendi tutkunuzu da fark edersiniz. Çünkü yaşamdan vazgeçmek daha zordur. Louis Ferdinand Celine bir konuşmasında şöyle diyor; Yazar oldum çünkü hiçbir şeyimiz yoktu, ailemin durumu çok kötüydü. Bütün hayatım boyunca noodle yedim ben. Topal annem yıpranmış dantelleri onaran bir kadındı. Bu dantellere koku bir sinerse bir daha hiç çıkmazdı. Eee tabii kokulu danteller satılmazdı. Kokmayan yiyecek neydi peki? Bu yüzdendir ki yarı Otobiyokrafik bir kitap dememiz yanlış olmaz. Kitabın sonundaki "Sonsöz çevirinin sonuna yolculuk" da hala "Bardamu" konuşuyor aynı sokak ağzıyla yaşamaya devam ediyor, hem çevirmenle konuşuyor hem de münakaşa ediyor. Sırf bu yüzden bile sanki kitap hiç bitmiyor, sizinle birlikte olmaya devam ediyor. Bir kere okuduysanız içselleştirmişsiniz demektir. Artık kurtulamazsınız.

Gecenin Sonuna YolculukLouis Ferdinand Celine · Yapı Kredi Yayınları · 20224,054 okunma

·

1 artı 1'leme

·

936 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.