“İkinci Yeni Olayı” son zamanlarda okuduğum en başarılı kitaptır belki. Başarılı diyorum çünkü şiirden hiç anlamadığına kani olduğum bir yazarın şiir üzerine, ikinci yeni şiiri üzerine bu kadar laf ebeliği yapıp, 400 sayfa civarında bir kitap yazabilmesi hakikaten büyük başarı bana göre. Lise ders kitabı ayarında ve üniversite giriş sınavı soru formatında klişe sınıflandırmalarla dolu bu kitaptan aklımda kalanlar şunlar: İkinci yeni toplumla bağını koparmıştır bla bla bla. İkinci Yeni Batı özentisi bir şiirdir. İkinci Yeni burjuva şiiridir. Aslında İkinci Yeni diye bir şey yoktur, sekizinci yeni vardır. İkinci Yeni toplumsal, siyasal konularla ilgilenmemiştir, bir bunalım ve kaçış şiiridir falan filan. İkinci Yeni Demokrat Parti diktasının şiiridir… Sonra İkinci Yeni’nin teknik özellikleri… Bu kadar kalıp, bu kadar şablonla, kemikleşmiş ideolojik yargılarla ki hepsi de çürük, şiir gibi ne kadar kavgacı olursa olsun estetiğin alanında biçimlenmesi sebebiyle naif olan bir şeyi şiir dışı bir sürü ıvır zıvırla ölçmeye çalışma çabası… Abbas Kiyarüstemi!nin Türkiye’de bir televizyon kanalındaki söyleşisi geliyor aklıma burada. Seyirciler arasında, Bezirci ile aynı kafa, İran’daki sansür hakkında kendisine ısrarla bir şeyler söyletmeye çalışan bir kadına(çünkü öyle bir şey derse mutlu olacak, belki orgazm falan da olur) sanatın temelde insan gerçeğine dair bir şey söyleyen bir form olduğunu, sanatçının bu gerçeğe dair bir şey anlatacaksa onu şartlar ne olursa olsun anlatabileceğini ifade eden, bu minvaldeki sözleri… Uyduruk kelimelerle örülmüş başıbozuk bir sürü cümle sonra. Memet Fuat’la, Fethi Naci ile v.s. incir çekirdeğini doldurmayacak konularda, sayfalar dolusu mızmızca tartışmalar. Bilimsellik, nesnellik, demokrasi, ilericilik, gericilik v.s. gibi vıcık vıcık kelimelerle şiir üzerine düşünce üretme çabası… Türkiye’de solcu geçinen statükocu aydın tipinin tipik bir örneği aslında. Faşist veya komünist bile olamayacak kadar alık adamların Ezra Pound’un faşistliğini eleştirmesine de ayar oluyorum bu arada. Memet Fuat’ın Ezra Pound’u basması üzerine sayfalarca eleştirmeye çalışıyor onu. Turgut Uyar’ın meşhur “Çıkmazın Güzelliği” yazısını eleştiriyor sonra. Yazıdan hiçbir şey anlamadığı o kadar belli ki. Şiir çıkmazda olur mu canım diyor, olsa olsa İkinci Yeni şiiri çıkmazdadır. Sağdan olsun, soldan olsun bu kafaların eskiden de bugünde piyasayı parselleyip edebiyat otoritesi falan gibi geçinmelerine fazlasıyla kıl olduğumdan, Asım Bezirci gibilerin mutlu olacağı edebiyat ortamını de belirteyim: Devlet ve yayınevleri kavgacı, sloganik, içinde halk, devrim, başkaldırı, isyan, hüzün v.s. falan filan geçen ne kadar şiirimsi varsa desteklesin. Kültürel iktidarı kayıkçı kavgasında karşıya kaptırmasınlar, işte bu! Daha ne olsun, devrim gibi iniltilerle, çığlık çığlığa teslim olmuş bir mutluluk…

İkinci Yeni OlayıAsım Bezirci · Evrensel Basım Yayın · 201339 okunma

·

48 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.