Yapmayalım böyle şakalar :D
İsmail cin gibi bakan gözleriyle karşımıza dikildi. "Koşun koşun! Ana sınıfından çığlık sesleri geliyor, sanırım başları belada. Onları kurtarmalıyız!!!" dedi.
Durur muyuz? Koşarak alt kata , ana sınıfının kapısının önüne geldik. Birbirimize anlık bir bakış atıp daldık içeri!
Sessiz sessiz boyama yapan minikler, bomba etkisi yaratan girişimizle neredeyse akıllarını kaçırıyorlardı! Hehheee!
Çığlıklar atarak öğretmenlerinin yanına koşmaya çalışan , ağlayan, bas bas bağıran minikler! Tam bir curcuna!
Arkamıza baktığımızda İsmail'in yerinde yeller esiyordu tabii... Çocuklar sakinleştirilince, üçümüz de kulaklarımızdan tutularak Müdür'ün odasında bulduk kendimizi. İsmail'i şikâyet edince , beş dakika sonra onu odaya getirdiler. Müdür:
- Yahu çocuğum, iki haftadır kendi çocuğumu gördüğümden daha çok gördüm seni. Niye arkadaşlarını kandırdın oğlum, diye bir güzel haşladı. Hepimiz kızgın kızgın yüzüne bakarken , o da çıkıp gamsız gamsız: "Eee, camdan atlayın desem atlayacaklar mı?" demez mi!
Bu defa müdür ona hiç kızmadan ( hatta bu mantıklı savunma karşısında ona hak vererek) bize baktı. Eh, biz de gülmeye başladık! Nasıl olduysa o zamandan sonra hep güldürdü bizi, hiç dibimizden ayrılmadı İsmail. Pek ayrılsın istemedik de hani!
··
33 görüntüleme
Çok uzun yazı ve uzun sürede paylaşıldı 😁😁
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.