Umberto Eco ile üniversite yıllarımda Foucault Sarkacı romanıyla tanışmıştım. Farklı üslubu beni kendisine çekmiş ardından Gülün Adı romanını okumuştum. Yorum ve Aşırı Yorum yazarın okuduğum üçüncü kitabı oldu ve diğer iki kitaba göre tür olarak çok farklı bir kitap. Yorumun bir sınırı var mıdır? Varsa bu sınır nedir? Neler yorum, neler aşırı yorum olarak değerlendirilebilir? Metni anlamlandırma sürecinde hangi faktörler göz önüne alınmalıdır sorularını bulabileceğimiz bir eser. Temelini Umberto Eco'nun düşüncelerine dayandırıyor ve Filozof Richard Rorty, Edebiyat Kuramcısı Jonathan Juller ve Eleştirmen Christine Rose Eco'nun düşüncelerine karşı görüşlerini öne sürüyorlar. Divan edebiyatı ile ilgili beyit yorumlamalarında yaptığımız bir espri vardı. Beyitler o kadar uzun ve kapsamlı yorumlanıyordu ki şair mezarından çıkıp gelse "Ben bunu mu demek istemişim" der diyorduk. Bazı yorumlar o kadar ileri gidiyor ki yazar yazısını kaleme alırken öyle bir düşünce aklına dahi gelmemiş olabiliyor. Eco yorumun bir sınırı olması gerektiğini ve bazı ölçütlere dayandırılması gerektiğini düşünüyor. Çok aşırı uçta yorumdan yana olan bir yazar değil. Yoksa işin çığırından çıkacağının farkında ve işin çığırından çıktığı yerleri de konuşmasında örneklemiş. Eserde beğendiğim alıntıları okuma sürecimde paylaştım. Edebiyata, yoruma ilgi duyan, bu alanda çalışma yapan herkesin okuması gereken bir eser diye düşünüyorum. Yapısı itibariyle çok akıcı değil ama okurken düşündüren, insana edebiyata ve yoruma dair çok şey katan bir eser. Keyifle okunması temennisiyle...

Yorum ve Aşırı YorumUmberto Eco · Can Yayınları · 2014357 okunma

·

168 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mikail Balcı