Cem abinin kitabını okurken sık sık duygulandım çocukluğum geldi aklıma. Kapadokya’nın o büyüleyici güzelliğinde büyümüş biri olarak şimdi büyük büyük şehirlerde rezil bir hengamenin içinde kaybolup gidiyoruz. İnsan çocukluğunu çok özlüyor. Bazen insanın hiç bişey umrunda olmuyor siyaset, para, iş, güç cart curt insan bazen sadece çocukluğunu özlüyor. Cem abinin kitabını okurken çocukluğumu o kadar özlediğimi hissettim ki. Bir insan çocukluğunu ne kadar çok özleyebilirse o kadar çok özledim. Kesinlikle tavsiye ederim. Kalemine sağlık abi. Umarım devamı gelir.
