alışageldik bir schopenhauer kitabı. kitap baştan aşağı öfke nöbeti içerisinde yazılmış gibi. sayfalarca hakaret ve aşağılama var. ancak küfür doğru yer ve zamanda kullanılınca küfür olmaktan çıkıyor.
kitap, alman dilinin sözde yazarlar tarafından yozlaştırılmasının üzerinde durup bunun önüne geçmenin yollarını göstermektedir. bunun yanı sıra yazarların kaça ayrıldığı ve bu yazarların kalitelisini okuyucu nasıl tespit edebilir gibi noktalara değiniyor.
ve evet gene hegel'e küfretmeden geçmiyor.
