"BENİM ACIM DAHA ÖNEMSİZ." DEMENİZİ İSTEMİYORUM. HİKAYEMİ DİNLEMENİZİ VE "O YAPABİLDİYSE BEN DE YAPABİLİRİM." DEMENİZİ İSTİYORUM." Evet, Dr. Edith Eva EGER, çok beğendiğim ve altını defalarca çizmek istediğim bu cümlelerle anlatmak istiyor yaşadıklarını. Henüz çocuk yaştayken ailesi ile birlikte ölüm kampı Auschwitz'e gönderiliyor. Annesini ve babasını kaybediyor; Holokostun, antisemitizmin getirdiği tüm işkencelere maruz kalıyor. O korkunç ölüm kamplarından kurtulan az sayıdaki insanlardan biri Eger. Onu hayatta tutan şey "bugün hayatta kalırsam yarın özgür olacağım." düşüncesi. Ruhunu, düşüncelerini, yüreğini de hapis altında tutmalarına izin vermiyor. Romanın devamı otobiyografik bir özellik taşıyor, Eger'in hiç de kolay olmayan hayat mücadelesine tanık oluyoruz. "Geçmişin hapishanesinde yaşamamak, kendi gardiyanı olmak yerine özgür olmayı seçmek" için birçok insanın hayatına dokunmuş başarılı bir doktor olarak yıllar sonra Auschwitz'e dönüyor ve geçmiş ile hesaplaşıyor. Beni en çok etkileyen kısım bu olmuştu. Kendisini ve tüm yaşananları affetmesi; affetmenin hayatı olduğu gibi kabul etmek demek olduğunu öğrenmesi, şimdi yaşadığı hayata sıkı sıkı tutunması... "İçimizdeki Hitlere mi yoksa Corrie ten Boom'a mı (Yüzlerce Yahudiyi saklayıp korumuş ve sonunda kendisi ölüm kamplarına gönderilmiş.) uzanacağımız ise bize kalmış." diye ekliyor. Kitabın son bölümlerinde Dr.Eger'in bazı danışanlarıyla birlikte yaşadığı tecrübelere yer verilmiş, bazıları doktorun hayatı ile ilişkilendirilmiş. Kendisini bu denli başarılı yapan da -çok ama çok acı olmasına rağmen- geçmişte yaşadığı acılar olmalı. Keşke bu bölümler Bir Psikiyatristin Gizli Defteri kitabı tadında ayrı bir kitap olarak yazılsaydı diye düşündüm çünkü Eger'in hayatı başlı başına kocaman bir hikaye ama yukarıda da belirttiğim üzere doktor meslekî deneyimlerini geçmişinden bağımsız tutmamış, onları bir bütün olarak kabul etmiş. Çok beğendiğim bir kitap oldu ama eklemeden geçemeyeceğim, bir okuyucunun eleştirisinde okumuştum ve ben de fark ettim ki özellikle son bölümlerde korkunç bir yazım yanlışı, anlatım bozukluğu fazlalığı var. Böyle güzel bir esere bu tarz hatalarla gölge düşürülmemeli diye düşünüyorum.

Elleri Olmayan KızEdith Eger · Pay Kitap · 2020260 okunma

·

113 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hilâl