İç monoloğun ziyadesiyle yer aldığı, hayli melankolik bir geçmişin işlendiği, karakter tahlillerinin gayet başarılı olduğu bu eser; okurken insanın ailesini ve geçmişini bir münekkit edasıyla tenkit etmesine yol açıyor. Çocukluğun travmatik algoritması, ileriki yaşamın görecesi oluyormuş.
