Distopyanın babası denen kitap. Bu türü severim fakat benim için zor bir okuma oldu. Beni unutmuş, biz olmuş insanlar, saydam duvarlar, aynı anda uyuyup uyanan, cinsel hayatın bile kontrol altında olduğu bir yaşam. İnsanlar mutluluk için özgürlüğünden vazgeçmiş, hatta mutluluk önündeki kalmış tek engel hayal gücü ve onu da yok etmenin yolu bulunuyor. Her şey ön görülebilir, her şey kontrol altında. Mekanik dünyalarını bir yeşil duvarla ağaç, kuş ve hayvanların dünyasından ayırmışlar. Matematiksel bir dil kullanılmış (entropi kavramını güzel anlatıyor) olay örgüsü yok, tam kitaptaki bir cümle gibi: "Anlattığım her şey garip öbekler ve parçalardan ibaretti". 1920'de yazılmış ama gaz odaları ve duvarları burada da görmek şaşırtıyor.

BizYevgeni İvanoviç Zamyatin · Zeplin Kitap · 20159,2bin okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.