Merhaba Hamdi Koç, tanıştığıma pek memnun olmadım doğrusu. Oldum dersem yalan söylemiş olurum. Bu kitabını var ya okurken az daha dişimden oluyordum, sıka sıka, şaka değil. Yarın dişçiye gidiyorum. Neyse diğer romanlarını da aldım onları da okuyacağım mecbur. Bunu hiç sevmedim ama bunu bil, hem biraz sence de fazla uzun değil mi? Inşallah diğerleri bu kadar uzun değildir. Vakitlice bitiyordur. Çünkü bu benim vaktimi hak ettiğinden fazlaca aldı, gitti. Değdi mi, ııh hayır. Ömrümü yiyen roman şunu anlatıyor: Askerliğini yaparken anne-baba ve abisini araba kazasında kaybeden Mesut'a Ünye'deki amcasının ölüm haberi gelir. Kimsesi kalmadığını sanan Mesut bu haberle ve dahası kalan büyük mirasla oldukça şaşırır, zorla da olsa miras için cenazeye gider, ne de olsa cenaze bahane miras şahanedir. Ama o mirasa sahip olabilmek hiç de kolay olmayacaktır. Hiç tanımadığı amcasını, işlerini, ailesini çok yakından tanıdıkça işler içinden çıkılmaz bir hal alacaktır. 600 sayfa boyunca karadenizlileri, aile ilişkilerini, silahları, tefeciliği, bir türlü kalmayan mirası okudum durdum. Bir karadenizli olarak çok gerçekçi olmuş her şey, burda takdir etmeli ama ben biliyordum ki zaten, topu böyle buralilarin, bana yeni bir şey söylemedi yani. Sıkıldım çok, çok, çoksıkıldım. Herhalde son dönemlerde hiç bu kadar sıkılmamıştım. Bir de kahramanımızın şu an 70 küsür yaşında, olayların yaşandığı dönemde ise 20 yaşında olduğuna, hele olayların 1960'ta geçtiğine ben pek ikna olamadım. Inandiramadibeni, hiçbegenmedimdemismiydim, yanlışzamanmıyoksadogruzamanyanlısromanmibilmem. Karadenizmacerasiokumakisteyenlere ve karadenizlilerehaladoymamışlaratavsiyeederim. Söyleyeceklerim bu kadar. #çıplakveyalnız

Çıplak ve YalnızHamdi Koç · Doğan Kitap · 2014318 okunma

·

52 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.