Sarah Jio, kalıplı bir yazar bence. Olaylar aşağı yukarı hep aynı düzeyde gidiyor. Hikaye tarzı klasik sanırım. Sıkıntılı bir kadın, olmazsa olmaz çiçekler, çok eski bir ev, o evde 50-60 yıl önce yaşayan başka bir sıkıntılı kadın, o kadının cinayeti ve kahramanla olan akrabalığı veee mutlu son :)
Ben kitaplarını renklerle ya da oluşturduğu atmosferlerle okuyormuşum gibi hissediyorum. Bu kitapta da aydınlık ama bulutlu bir gökyüzü altında okudum. Hava kapalıydı ama kasvetli değildi. Zaten bu yüzden seviyorum yazarı. Kasvet yok, umut var.
Fakat bir kaç kitabı üst üste okumak yoruyor insanı. Hep aynı yolları geçip ilerleyemiyormuşsun hissi veriyor.
Her zaman zevkle okurum ama illa ki birkaç ay ara vermek lazım.
