İhsan Oktay Anar'ın yine nev-i şahsına münhasır karakterlerle ördüğü hikaye kitabıdır. Alibaz'ın hikayelerini okumayı umarken karşıma bambaşka hikayeler çıktı. O yüzden biraz hayal kırıklığı yaşadım. Kitapta dikkatimi çeken noktalara geçmeden önce, kitaptaki spoiler'lar sizi yakalayabilir, dikkat :) Güneşli Günler; Bora Mete'nin resimde olağanüstü yeteneğe sahip olmasına rağmen, matematik ve kimyada yeterince başarılı olmadığı için yeterince takdir görmemesi gerçekten üzerinde durulması gereken konu. Birçok çocuğun öğretmenleri ve ebeveynleri yüzünden bu konuda canının çok sıkıldıklarına eminim. Yapmayın, etmeyin efendiler. Kitapta geçen şu tanım çok hoşuma gitti. " tekniğin değil, güzelliği görebilme becerisi..." İstediğin okula da gitsen, istediğin eğitimi de alsan güzelliği görebilme yeteneğin olmadıktan sonra hep bir şey noksan kalır. Bir Hac Ziyareti; En hoşuma giden hikayelerden birisiydi. Dünyayla normal olarak kopuk olan Anadolu insanının Hindistan'a gidip, orayı kendi kültürüne göre yorumlaması müthişti. Zekeriya Dede'nin Ganj Nehri'ne giren insanları gördükten sonra bütün şehir geceden cenabet olmuş herhalde diye düşünmesi harikaydı ahahaha Köy İmamının Budizm inancına merak salması ve ardından gelişen süreç de gayet güzel verilmiş. İkisi yan yana düşünsen de zor getirilir. Dünya Tarihi; Hikaye üstünüzde inception etkisi bırakıyor. Yapışık Abuzer - Alemdar kardeşler; Yapışık iki kardeşin birbirlerine kutuplar kadar zıt olmasını, birinin dindarken ötekisinin alkolik olmasını ve hayatı tek bedende farklı algılamalarının sonucu ortaya çıkan kavgaları büyük bir keyifle okudum. İhsan Oktay Anar'ın ölüm tasviri bana Jose Saramago'nun Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş kitabını hatırlattı. Her hikayede birbirinden orijinal karakterler olmasına rağmen bağlanan sonları zayıf buldum. O yüzden 7/10

Efrasiyab'ın Hikayeleriİhsan Oktay Anar · İletişim Yayınevi · 20185,4bin okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Arda Nişancı