Resûlullah Efendimiz, Mekke’den gelen muhacir Muslumanlar ile Medine’nin yerli halkından olan ve tesmiye olunan Müslümanları birbirleriyle kardeş etmişlerdi. Vakıa esas itibariyle Müslümanlık, kardeşlik demekti. Her Müslüman, diğer herhangi bir Müslüman’ın tabii şeklinde kardeşi idi.