"İnsanları geçimsiz yapan sevgisizliktir. Birbirine düşman eden iletişimsizliktir. Güzellikten yana ne varsa yok eden ilgisizliktir." Bu cümlenin vücut bulmuş hali bu kitap.
Fran Kafka bu eserinde, kitabın adından da anlayacağınız gibi, babasına sesleniyor.Kafka'nın yıllarca içinde tutup söyleyemediklerini okuyoruz bir nevi..Bu kitaptan çıkardığım en önemli şey bir ailenin çocukta nasıl derin izler bırakabildiği oluyor. Çocuklar böyledir her hareketimizi izlerler,örnek alırlar,söylediğimiz her söz onları incetebilir.Kafka'nın babasında da şuan da kızdığım şu olayı söylemeden geçemeyeceğim.
Sizin yaşadığınız şeyleri çocuklarınız yaşamak zorunda değil. Biz bunları bunları yaşadık sende zorluk gör kıymet bil.Bu düşünceye karşıyım ve kitapta da çok yoğun gördüğüm bir düşünce bu. Her şeyi ile bakıp geliştirebilecegimiz çocuklar dünyaya getirelim. Kimse sizin hastalıklı ruhunuzu senelerce üzerinde taşımak zorunda değil..