Ayfer: "İshak kuşu": İshak kuşu Nisan ayı etkinliği ; #114178889 Gözlerimi yukarıya dikip sonsuzluğu görmeye çalışıyorum. İshak kuşunun huzurlu sesini dinliyorum. Sonra anlıyorum ki gelecekte hüzünle anımsayacağım bir yaz gecesinin tam ortasındayım. Göğe bakıp düşlere dalmadan önce çocukluğumun ilk hatıralarında bile yeri olan isteğimi hatırlıyorum,...

Nisan ayı etkinliği ; #114178889 Gözlerimi yukarıya dikip sonsuzluğu görmeye çalışıyorum. İshak kuşunun huzurlu sesini dinliyorum. Sonra anlıyorum ki gelecekte hüzünle anımsayacağım bir yaz gecesinin tam ortasındayım. Göğe bakıp düşlere dalmadan önce çocukluğumun ilk hatıralarında bile yeri olan isteğimi hatırlıyorum, bir masal olmak. Bir varmış bir yokmuşla başlayan, pirelerin berber develerin tellal olduğu, devlerden kaçıp canavarlarla savaşsan da sonunda kazananın sen olacağını bildiğim bir masal olmak istedim kendimi bildiğimden beri. İyilerin sadece iyi kötülerin sadece kötü olduğu, gerçek aşkın olduğu bir hikayede var olmak... Oysa şimdi nasıl biterse bitsin yarım kalacağını bildiğim bir hikayedeyim sanki. Aşkın bir yanılsama olduğu, iyinin ve kötünün ne olduğunun bilinmediği bir dünyadayım. Öldüğü an unutulan insanları düşününce bir hikaye bile olamama ihtimalim geceyi derin bir umutsuzluğa sürüklüyor. İshak kuşu bile umutsuzca ötmeye başlıyor. Sonra saçmaladığımı fark ediyorum. Beni hatırlayan tek bir kişi bile olmasına gerek yok bir hikaye olmam için. Dokunduğum bir defter, ağaç ya da gördüğüm bir manzara anlatacak hikayemi; bavulum da toplanmış anıları asırlar sonra yaşayıp gönlüyle bakan insanlara bırakma düşüncelerim, beni bir gün rahmime düşecek çocuklara anlatma fırsatı bulacak mıyım ki, anlatınca anlaşılacak mıyım ki ; bu denli tarif edilme çabam beni var edecekken yok mu edecek yoksa?!.. Zihnimin boğulduğunu, kalbimin sıkıştığını iyiden iyiye hissetmeye başladım.Bir sürü cevapsız soru doğmuştu. Sayısız bilinmeyen... Kimisi benden beter, zihnine teslim olmuş, kendi bilincinde boğuluyor. Bencillik sarmış dört bir yanımı, sadece ben olmak istiyorum bu masalda ;benim varmışlığım benim yokmuşluğumla... Henüz yolun yarısına varamadım, nereye gideceğime dair en ufak fikri bile olmayan kararlarımla dolu bir tren; bu tren, kimi zaman istasyonda durur, ama artık inmem gerektiğinin farkına bile varamıyorum; orada mutsuz olsam da ne yazık ki anlamsızca koşturmaktan başka çarem olmadığına inanıyorum. Sonun başlangıcına bir karar bu işte, artık mutlu olmadığım dört duvarlardan; düşüncelerimi su kenarına oturup saatlerce konuştuğum kum taneleri ile hesaplaşıp adım adım işlediğim göğe doğru İshak kuşuna takılan bakışlarıma selam gönderip sevdanın hüzünlü sesi ile beraber eşlik ettik geceye...

··

32 görüntüleme