Küçükpatatis şehirden uzak,uzun aylar boyunca havanın soğuk ve karlı ;insanlarınsa kendi seslerine dalıp yeşil ve altın renkli şarkıyı duyamayan bir kasabadır. . . Çocukların bile yüzleri donuk,gözleri sönüktür.Biri hariç :Keriman...Keriman’ın kalbinde kitaplar,karlı yolların geçit vermediği okul hasreti vardır. . . Bu hasrete dayanamadığı bir gün ,yola çıkmaya karar verir.Soğuktan katılaşmış ayacıkları ne kadar dayanabilir ki?İşte ormanın içinden geçerken Gökmeşe ‘yi fark eder.Gökmeşe onu kavuğuna davet eder ve ısıtır...Çünkü Keriman’ın kulaklarında kulak kuğuları uyanmıştır.Kulak kuğuları da doğanın sesini eskisi gibi duymayı sağlar. . Peki Keriman doğanın sesini duymaya başlayınca neler olacak? . Çocuk edebiyatından öğreneceğimiz çok şey var.Bizi iyileştiren ,bize ayna tutan bir kitap daha .Canım çocuklara tavsiye ederim . “İnsanlar kendi seslerini o kadar seviyor ki diğer sesleri duymak bile istemiyorlar.” . “İnsanlar bilmez.”dedi ağaç.”Öğrenmeye de çaba göstermez.Hepsi dünyayı kendilerine ait zannederler.Ama hayır,bu dünya onlara ait değildir.Bir tavşanın da bir karıncanın da bir keşiş yengecinin de bir çıtanın da bir gelinciğin de bir söğüt ağacının da insanlar kadar yaşama hakkı var.”

KuğukulakSıla Baki Alkan · Doğan ve Egmont Yayıncılık · 20207 okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

PepukKitapGezegeni