🖌Polisiye bir roman diye başlayıp, bir aşk hikayesi galiba diye devam ediyorsunuz. Ama sona geldiğinde psikolojik bir betimleme olduğunu anlıyorsunuz. Biraz hayal kırıklığı olabilir.
🖌Bir cinayetle başlayan hikaye bir başka hikaye ile devam ediyor. Kitabı okurken Rusya'daki bir otelden bir anda bir Karadeniz köyündeki eve geliyorsunuz. Bu geçişler yormuyor değil. Bir türlü bitemeyen hikayede öyle.
🖌Merak unsuru ön planda olan romanda sayfaları çevirirken "Acaba ne oldu?" sorusunu devamlı soruyorsunuz. Sıkılmanıza izin vermiyor.
🖌Edibi olarak bir şey beklemek yanlış olur daha çok hikaye ve merak unsuru üzerinde yazılmış bir kitap. Ama eski bir okursanız eğer daha önce okuduğunuz bir çok karekterle karşılaşabilirsiniz. Bu yönden beni çok etkiledi.
🖌Kült olmuş birkaç kitapla ortak kurguya da sahip. Ya da şöyle demek daha uygun sanırım; birkaç yazarla benzer kurgulamalar var. Mesela; Zweıgh(Satranç), biraz Agatha Christi, biraz Flaubert gibi. Eğer edebiyata düşkünseniz ayrı bir haz duyuyorsunuz okurken. Çünkü edebiyattan çokça bahsediyor. Ama bir sanat kaygısıyla yazlımamış. Daha çok hikayeye önem verilmiş.
🖌Ama şuna garanti verebilirim, sonu sizi çok şaşırtacak.
🖌Kitabı bitirince kapağındaki görselin ne anlama geldiğini düşündüm ama tam olarak bir sonuca varamadım. Belki de sondaki olaya göndermeydi. Sonra öğrendim ki kapaktaki fotoğraf aslıda bir tablo. Rene Margitte'nin "Aşıklar Tablosu" çizimi. Vurgulamak istenen ise aşkın bir yüzden bir bedenden daha fazla oluşu.
