"Ey Ebu Bekir! Babanın imanına sevinecekken yüzünde güller açıp Rabbine şükredecekken, bu ne hal? Neden bu üzüntü ve neden bu gözyaşı?"
"Ya Resulallah! Yıllar yılı babamın hidayete ermesi için Rabb'ime dua dua yakarıp durdum. Onun imana ermesi için her şeyimi feda etmeye razıydım. Biliyorum ki sen de benim bu hislerimin aynısını amcan Ebu Talib için duyuyordun. Ama ne yapayım ki ben umduğuma kavuştum, sen ise mahrum kaldın. Ben senin arzuladığın şeye kavuşamadığın için ağlıyorum. Babamın iman etmesi aklıma bunları getirdi de onun için ağlıyorum."
Sayfa 41 - Bu sözler karşısında Efendimiz ص gözyaşlarını tutamıyor ve orada ağlamaya başlıyordu.
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.