Sandıktan çıkmadı diye, Atatürk döneminin devrimcilikte yetersiz kaldığını ileri süren Ecevit, oy goygoyculuğundan ibaret bu halk dalkavukluğunu, Halkçılık ve Devrimcilik etiketiyle sunmaktadır. Tutucu güçler yararına işleyen sandıkçılığı, Halkçılıkla eş anlamda kullanmaktadır. Halkı değil, ama halk sömürücülerini gocunduran devrimci gençlik ve öğretmen hareketlerinden "halk kızar" gerekçesiyle uzak durmaktadır. Altıncı filo tahriklerini, Kanlı Pazarları, Nurcu ve Süleymancı saldırılarını, Taylan Özgür cinayetini kınamaktan kaçınmaktadır. "Devrim yobazları" dediği devrimcilere ise veryansın etmektedir. Ecevit, bu tutumuyla sandıktan çıkarak, Atatürk'ün başaramadığı büyük devrimleri başarmak iddiasındadır. Sandıkçılık ile devrimciliği, Halkçılık ile halk dalkavukluğunu karıştıran bu yeni tip devrim anlayışı, Ecevit'in özlediği halk devrimine herhâlde ulaştırmayacak; ama onu Kemalizmden ve gerçek devrimcilikten kesinlikle uzaklaştıracaktır.
Sayfa 79Kitabı okudu
··
155 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.