Kozet taşın altından bulduğu mektubu okumaya başlar. Aşk, meleklerin yıldızlara selamıdır.
Aşk yok olduğunda ruh derin bir kedere düşer. Sevilen kişi, seven için tüm evreni doldurmuş, sanki tanrı olmuştur. Tanrı, o güzelliği kendisi yaratmamış olsaydı, belki aşkı kıskanırdı.
Beyaz kurdeleli şapka altına gülen gözleri görmek, ruhumun rüyalar Sarayına girmesini sağladı.
Neden artık Lüksemburg parkına gelmiyor sanki? Nerede oturuyor? Ruhunun adresini bilmemek ne korkunç...
Ey aşktan acı çekenler, sevmekten vazgeçmeyin. Durmadan sevin, aşktan ölmek, aşkla yaşamak kadar asildir.
SEVENLER OLMASA GÜNEŞ BİLE SOLARDI!!!
Sayfa 294Kitabı okudu
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.