Usta ve Margarita'dan sonra büyük bir hevesle başladım kitaba. İstanbul havasının ayılmaya çalıştığı sabahın erken saatlerinde. Gözüne çapak dolmuşçasına sisli uykusu kitap bittiğinde bile kendine gelemedi. Takvimler nisanı ortalamışken,insanın da içinde bahar kıpırtılarının olması gerektiği yanılgısı,kişiye her zaman kendi mevsimini kendi seçtiğini hatırlatmaz mı? Hatırlatmalı. Ruhumun mevsimi ve mevsim meyvesiyle doğal tedavisi. Sergey Polyakov'un aşk hastalığının tedavisi,karla kaplı şehrindeki hastahanesinde morfinle doldurumuş şırıngalarıydı. Elbette bu korkunç. Elbette benim bütünlüğümü koruyacağına bana söz veren beynim şu anki koşullarımda bunu mantıksız buluyor. Birçoğumuzun da öyle. Buna şüphe yok. Ama... Aklımızın zor dönemlerimizde,bazı çıkmazlarımızda bize adı morfin olmayan morfinler önermedigini söyleyebilir miyiz? Uzun saatler uyumak,eve kapanmak,sessizliğe gömülmek,aşırı yemek yemek,alış veriş çılgınlığı... Burda en kritik dönemeç,belki de içindeki takvim yapraklarıni kendin sökerek mevsimini değiştirmek. Ya da takvimine uzanan eli tutup çarkı birlikte çevirmek. Yazın sıcağından,karın saflığından,baharın yeniden başlamasından,hayatı başlatmasından esinlenmek. Ve kendine dönmek. Her yolun,her bitişin sonunda. Hangi hal içinde olunursa olunsun. Ama nefes alarak,tek parça,ismiyle. Bastığı toprağın ,arşınladığı zamanın silinebilir hata tozuyla kendine dönmek. Kitap mı? Kitap güzel. Ben biraz evirip çevirince Morfin'i, Bulgakov'la böyle konuştum. " Çok eski zamandan beri akıllı insanlar mutluluğun sağlık gibi olduğunu bilmiştir: Varken farkına varamazsınız. Ama aradan yıllar geçtiğinde yaşadığınız o mutluluğu nasıl anarsınız,nasıl anar ve özlersiniz!" Bulgakov

MorfinMihail Bulgakov · Can Yayınları · 20191,346 okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özge Hilal Sevin Gedik