Səmimiyyət olan yerdə hörmət , laqeydliklə əvəz olunur...
F.M.Dostoyevski bu hekayədə sərxoş bir adamın yaşadığı hissləri çox gözəl təsvir etmiş və şərabın bizə nə etdiyini çox sadə və maraqlı bir dillə göstərmişdir. Əsas da çıxarılacaq nəticə "səmimiyyət" hörmətin qayçısıdır deyə bilərik. Hegemonluq bir rəisdən özlərinin belə fərqində olmadan işçilərin tələb etdiyi ən böyük möhvumdur. Təəssüfki , lazımi hörmət göstərdiyin səmimiyyətlə yox məhz qərəz və hegemonluqla düz mütənasibdir.
