Yaşlı dünya yoruldu artık. Şimdiden kesildi yıldızların musikisi. Birer birer meçhule kayan yıldızlar korkutur beni. Ve sıra sıra toprağa düşen âdem…
Zihinler maddenin raylarında ezilirken dudaklar ipleri kopmuş kuklaların çaresizliğiyle yığılı verir. Gözler ki tavana mıhlı birer ağıttır. Altındaki döşeğin aidiyeti dahi, bir çizgi çeker
"Umarım beğenirsiniz" çok mütevazi bir deyim bu yazı için. Hatta duymamış olalım.
O nasıl bir madde ve ruh betimlemeleridir; öyle ki, ölümün kaçınılmaz gerçekliğinin derinliğince düşündüren...
Bunu yaşamayan, yazamaz...
Biraz geç okudum ama iyi ki okudum kalemine , yüreğine sağlık umarım kaleminden daha nice şeyler okuruz.👏🏻🌷(Bu arada düşüncelerimiz çok benziyor😶Benim de hissetiğim bir duygudur kendileri..)