Uzun zaman sonra kitap okumanın mutluluğu ve heyecanıyla, büyük bir merakla başlamıştım okumaya. Filmi izlediğimden olsa gerek kitap beni hayal kırıklığına uğrattı. Kitabın girişindeki o büyülü '' İstanbul '' hissiyatını alınca çok heyecanlanmıştım ancak pek de öyle değilmiş. Kitap, içindeki betimlemeleriyle dikkat çekse de İlhami Algör bu betimlemelerin sıklığıyla okuyucuyu boğuyor diyebiliriz. Art arda sıralanmış birden çok betimleme, kitaba bir yerinden bağlanmaya çalışan okuyucuyu oyun dışı bırakıyor. Olay akışına gelince, olaylar arasındaki bağlantı zayıflığı, okuyucuda '' Ne anlatıyor bu yazar? '' sorusunu uyandırıyor. Evet, ortada bir olay var ancak olayın ne olduğu öylesine sezdirilmiyor ki okuyucu bu karmaşada kayboluyor. Ayrıca, tam olayı kavramaya başlamışken aniden beliren diğer olay bütünlüğü tamamen bozuyor. Bunun yanı sıra, yazarın aşka bakış açısını sevdim diyebilirim. Aşk'ın bir var bir yok oluşu çok güzel işlenmiş. Müzeyyen'in zaman zaman hikaye dışı kalışları, okuyanda aşkın tutkudan ziyade bir kaçış olduğu düşüncesini besliyor. Kısacası, beklentilerimi büyük oranda karşılamasa da pandemi günlerinde, dört duvarın sıkıcılığına bir nebze olsun iyi geldi.

Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutkuİlhami Algör · İletişim Yayıncılık · 201429,3bin okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

şükran