Nietzsche'nin zerdüşt'ü aslında buddha'nın gölgesidir ve mağarasından çıkardığı zerdüşt'üyle, nietzsche onun büyük bir takipçisidir aslında. buddha sessizce bulunmayı ve anlaşılmayı bekleyen, nietzsche ise kılıçlarını kuşanıp, canlarını yakmak pahasına insanlara yolu göstermeye çalışan, hatta 'ben bu kulaklara göre ağız değilim' diyerek aslında sessizliğin daha yerinde olacağının da farkına varmış bir düşünce adamıdır. gerçi söz konusu gerçekler olduğunda sessizlik dahi can yakıcıdır insanlar için.
bu kitabı zorlanmadan anlayabilmemin, daha her şeyin en başında buddha'yı anlayabilmiş olmamdan geçtiğini düşünüyorum.