Ne diyeceğimi bilemiyorum. Nutkum tutulmuş durumda. Son 4 sayfa beni mahvetti. Ağlamaktan gözlerim şişti. Che'nin yaşadıkları her zaman beni duygulandırırdı ama yazarın anlatış tarzı o anları doğrudan yaşamama neden oldu. Cesaret demek Che demek diye başladım bu kitaba. Keşke herkes onun gittiği yoldan gidebilseydi. Her şeye rağmen bırakmadığı mücadelesi, kararlılığı, azmi onun hala niçin bu kadar sevildiğini kanıtlar nitelikte değil midir? Huzur içinde uyu Che. Seni hep saygıyla anacağız asırlar boyunca. Asla eskimeyecek ve unutulmayacaksın.
