Spencer gülmenin genellikle (ama her zaman değil) eğlenmeyle bir arada olmasının, yüz kasları ve solunum sisteminden kaynaklanan bir artık enerji taşmasına bağlı olduğunu öne sürer. Gülen kişinin ciddi beklentilerinin gerçekleşmemesi ve dikkatinin eften püften şeylere yönelmesinden ya da Spencer'ın kendi deyişiyle 'bilincin önemli şeylerden önemsiz şeylere hazırlıksız olarak aktarılmasından' doğar. Psişik 'enerji' fazlasının gidecek yeri yoktur; bu nedenle gülme olarak açığa çıkar.