"Toprağın yıldan yıla dayattığı bedeli düşündü; nasılsa öyle kalmıştı... biraz daha çorak belki, üretimde biraz daha kanaatkâr. Hiçbir şey değişmemişti. Hayatları keyifsiz bir işte harcanmış, iradeleri kırılmış, zekâları uyuşmuştu. Artık hayatlarını verdikleri toprağın içindeydiler; toprak onları yıldan yıla, azar azar alacaktı. Rutubet ve küf bedenlerini taşıyan çam mahfazaları ağır ağır istila edecek, toprak ağır ağır ulaşacaktı etlerine ve en sonunda varlıklarının son kalıntılarını da tüketecekti. Ve uzun zaman önce kendilerini adadıkları o inatçı toprağın anlamsız bir parçası olacaklardı."
Sayfa 92Kitabı okudu
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.