Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Gönderi
Bülbülü Öldürmek, kitabın ismi ve konusu bakımından istenileni vermeyen, istenilenin dışına taşan yapıda bir kitap diyebilirim. Çok sağlam bir dram bekliyordum başlarken, fakat çok ağır ve sıkıcı ilerleyen bir konu ile karşılaştım. Nitekim yarıda bırakmayı düşündürecek kadar... kitabın beni içine çektiği asıl yer, kitabın ortaları oldu ancak. Ve ancak o zaman karşımdaki şaheseri tam anlamıyla fark edebildim. Özellikle mahkeme bölümleri kusursuzdu. Yazar istediğinizi de öyle kolay kolay vermiyor ayrıca, boşlukları doldurmanızı istiyor çoğu zaman. Kitabı okuduğum süre boyunca 3-4 defa başa dönüp kitabın nasıl başladığını kontrol etmek ihtiyacı gördüm. Konunun derinliğini ise yazıldığı döneme göre düşünürsek 'çok sağlam' demekle, ne demek istediğim anlaşılabilir. Tarantino'nun çok sevdiğim filmlerinden biri olan Django'nun (Zincirsiz), siyahilerin köleliğinin anlatıldığı dönemin dramatik versiyonu: insanlığın en kötü yanlarının en iyi anlatıldığı iki muazzam yapıt bence.
Kitap bir avukatın, bir siyahinin davasını alması ve sonrasında hayatlarında yaşanılan değişikleri konu alıyor. Ve bu yaşanılanlar bir çocuğunun, söz konusu avukatın kızının (8) gözünden anlatılıyor.
Yazar dünyayı ve içinde yaşadığı insanları Maycomb adlı kasaba ile ilişkilendirdiği fark ediliyor. Ana karakter Scout'un, dünyada üç grup insan var diyerek Maycomb'un üç mahallesinde yaşayan insanları tarif etmesi bunu kanıtlıyor. Fakat asıl fark ettiğim ise yazar, burada yetişkinler ile çocuklar arasına bir çizgi koyması ve ikisini birbirinden ayırmış olmasıdır. Belki de yetişkinlerin dünyasını bir çocuğun gözünden anlattığı için bu kanıya ulaşmış olabilirim, bilemiyorum, ama hikaye boyunca böyle hissettirdi. Bence kitap insanlık yararı bakımından tam da "edebiyat bunun için vardır" sloganının hakkını fazlasıyla veren bir yapıt. Aldığı ödül de bunu taçlandırmış zaten. Fakat insanlık için çok önemli bir konunun kendi yararına olacak bir yapıtı, konunun ağırlığından okumayı yarıda bırakan insanların tembelliğine bırakmayıp "hem eğlendiren, hem de düşündüren" bir yapıda olmasını tercih ederim doğrusu. Kitabın insanlık yönünden aldığı tam puanı, anlatılış tarzından kırpmak gerekebiliyor bazen. Bir yapıt ne kadar önemli olursa olsun, kendini okutturamadıktan sonra rafta tozlandığı ile kalır. Bu kitap çoğunlukla bu duvarı yıkmış ve bana göre en nadir örnekleri arasına girmiş diyebilirim. Çünkü çok ağır bir hikayeyi çok ustalıkla sayfalar arasına sığdırabilmek sanat ister. Ve her dönemin kendi sorunlarına karşı bu nitelikte sanatçılara ihtiyacı vardır, olacaktır da...
·
19 görüntüleme
Eleştirel düşünme becerin gayet uygun. Başlangıçta hoşuna gitmemişti fakat kitabı biraz daha derinlemesine incelemen etkisini oldukça göstermiş.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.