Okuduğum her Zülfü Livaneli kitabı sonunda ''Nasıl ya, bu neydi şimdi?'' oluyorum. Huzursuzluk ve Serenad'ı okumamın üstüne yazarın diline, anlatımına bağlanmam ve diğer kitaplarını da okumak istememle başladım bu romana, iyiki de başladım. O kadar sade ve akıcı, olayların içine çeken bir anlatımı var ki bir süre sonra elinizden bırakamıyorsunuz.
