Mutfakta evyenin tam karşısındaki tül perdesi hiç açılmayan, camına sineklerin üşüştüğü, bahçemize, bahçemizdeki ceviz ağacına, sonra çitlere, çitlerin ötesindeki çayırlara, sonra tepelere, sonra göğe doğru uzanan küçük, ama işte böyle yerden göğe açılan mutlu pencereden, açılmak yerden göğe, beni mutlu, küçük ama yine de mutlu ederdi. Küçük, ama mutlu yerden göğe açılan bu pencerenin önünde uzun uzun bulaşık yıkamak beni mutlu ederdi, küçüktü, ama mutluluktu işte, çayırların gerçeği, gögün hayalleri arasında salınıp dururdum.
Sayfa 53Kitabı okudu
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.