Birisi kitabımı ödünç isteyince beni bir ter basıyor. Geriliyorum, ellerim titriyor. Arkadaşlarım benden ödünç kitap istemez zaten. Kitabı vermenin kolumu vermekle eş değer olduğunu bilirler. Ama yabancılar... Ben sana aynısını alayım teklifimle çok insanı kitap sahibi yaptım haliyle. Bunları neden mi söyledim? Bu kitabı ödünç verdiğim vicdansız. Bir anneyi yavrusundan nasıl ayırırsın? İnat edip yenisini de almamıştım. Gelir diye bekledim. Sonrasında kitapçılarda bulamadım da. Setim bozuldu. Parçası kırılmış tabak takımı gibiyim. Ödünç kitap vermeyin, bu dramı yaşamayın...
