Knut Hamsun oldukça sakin bir tablo çizmiş bu kitapta. Bir romandan ziyade küçük bir köyün günlük, sıradan hallerini anlatan bir günlük gibiydi adeta. Hal böyle olunca kitap okur gibi değil de orayı izler gibi hissettim. Hemen hemen her karakterin gözünden bir şeyler aktarılması da hoş bir detaydı. Başka kitaplarda kolay kolay göremeyeceğimiz bir şey bu. Bu karakterler de son derece sıradan karakterlerdi. O yüzden ister istemez sempatik buldum onları da. Belki de günlük hayatımızı anımsattıklarından olsa gerek. Bazı karakterler merak uyandırıcıydı. Bunların üstünde biraz daha derinlemesine durulmasını isterdim. Yaşlı Mack, rahibin karısı veya Olga gibi. Bir de bazı olayların çok üstünde durmadan başka bir olaya geçilmesi biraz garip geldi. Tam ne olacak diye beklerken farklı bir yere gitti her seferinde kitap. Ve sonunda sakin bir şekilde başlayan roman gene aynı şekilde sakin ve ucu sonsuz ihtimallere açık bir şekilde sona erdi. Açlık kitabına kıyasla biraz yavan geldi bana ama bu da Açlık kitabının harika olmasından kaynaklanıyor belki de. Behçet Necatigil çevirisini de okumak da çok güzeldi. Ne olursa olsun bu kitabı okumak hoş bir deneyimdi bence. İskandinav edebiyatını okumak için de Knut Hamsun’dan daha iyi bir tercih olamaz ilk etapta zaten.

UçarıKnut Hamsun · Arma Yayınları · 199017 okunma

·

110 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.