Öncelikle anlamsız ve gereksiz bir düşüncem olursa yazdıklarımda affınıza sığınıyorum. Dostoyevski bu kitap için şaheserim dediğini duymuştum bir yerlerden. Böyle bir eser yazarak paçavraların, kendini asagalayanlarin ruhsal sıkıntı çekip kendi zihni ile kendine izdirap cektirenlerin de neden bir üstad neden bir dostu olduğunu çok güzel kanıtlamış yüce büyük yazar yalnızların biricik arkadaşı dostoyevski. Kitap da ıyi olmaktan başka bir marifeti olmayan sürekli ahlaki ile övünen silik baş karekterin karşısına numaracı yalancı yalaka popüler görüntü benzerliğiyle aynı ama tavır özellik akıl olarak tamamıyla farklı bir goldyadkin çıkması ile başlıyor. Ana karakter tam bir goldyakin ken (ismi pısırık aptal dan turemis) öteki goldyakin cingöz uyanık kurnaz. Yaratılışı izin vermiyor esas goldyadkine numaracı olmaya gerçeği doğruyu bildiğini bilmesine rağmen onu savunmasına. Yavuz hırsız ev sahibini bastırır derler ya. Işte bu roman da o hesap. Is yerlerimiz de yaşamda da böyle degilmi zaten. Hepimiz insaniz ama bazılarımiz tam bir goldyadkin bazılarımiz sadece adı goldyadkin. Doğrusu ben yer huzunlenip yer yer tebessüm ettiren bir kitapdi. Benimle olduğu için okurken bana inanılmaz keyif verdiği için dostoyevski ye minnettarım. Keşke dünyanın sonuna kadar yaşayip kitap yazsaydı. Onu sevgi saygı ve teşekkürle yad ediyorum. Keşke seni okumaktan nefret etseydim.

ÖtekiFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201922,3bin okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Adnan ÖZveGÜR