Huzursuzluğun Kitabı’nın devamı olarak okunabilir. Hatta minik bir detay: Pessoa’nın günlükleri 1935’te son buluyor kitapta, Pavese’nin de 1935’te başlıyor ve o da 1950’ye kadar yazıyor. Sanki birinin bıraktığı yerden biri devam ediyormuş gibi. Pavese hayattayken Huzursuzluğun Kitabı diye bir kitap yoktu ayrıca. Okudu diye düşünülmesin.
Büyük yazarlar ölmez, şekil değiştirir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
