Brecht'i oldum olası sevmişimdir. Realist dili, korkusuz cümleleri ve o sade üslubuyla benim hayalimdeki edebiyat dünyasında her zaman yeri farklı olmuştur. Bana göre Brecht karanlık dünyamızda kalemiyle, sözcükleriyle ve cümleleriyle haksızlıklarla savaşan bir kahraman. Her şeyi olduğu gibi anlatan gerçekleri yüze vuran ve at izini it izine karıştırmaktan korkmayan bir garip adam. Oyunlarındaki karakterler bana çok gerçekçi geliyor,karakterleri için yazdığı tiradlar cümlelerde kalmıyor içimize de yansıyor ve daha sonra iç ses olarak kendini dışa vuruyor. Kendimizi karakterlerle empati yapmaya davet ediyor. Eeee... Doğal olarak bu özellikler arka arkaya dizilince ortaya sıradışı bir okuma zevki çıkarıyor Brecht. İnsanların hep bahsettikleri şu olay var ya kitabın içine girmek işte bu olay Brecht kitaplarında gerçekten de var olan bir durum. İnsan kendisini olay örgüsünün içine ikinci bir göz olarak yerleştiriyor olaylara müdahale edemese de bütün benliğiyle olayları yaşıyor. Brecht'in bu oyununda ironi ile karıştırılmış bir kara mizah turtası var. Ortada bir turta var evet ama meyveli değil. Ortadaki turta bol ironik ve mizahi. Bu turta yenir mi yenmez mi bilmiyorum fakat çok güzel sindirilir ve bu durumdan eminim. Bu turtamızda 30 yıl savaşları, sefillik, savaş ve barış konuları malzeme edilmiş. Savaşın kötü yanları barışa giydirilmiş ve tam tersi olarakta barışın iyi yönleri savaşa mal edilerek ortaya bir garip ironi kalıbı çıkarılmış. Savaş varsa trajedî de vardır doğal olarak ama olay örgüsündeki trajedi, anlatım ve karakter özellikleri yoluyla bir küçük kara mizah serpintisine dönüştürülmüş. Sonuçta her trajedik olayın bir de komik yönü vardır ve sanırım Brecht bizi bu trajikomik ikilemden yakalıyor.

Cesaret Ana ve ÇocuklarıBertolt Brecht · Ara Yayıncılık · 1992607 okunma

··

841 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.