Gönderi
"Ömür otuz yıllık bir yokuş, yirmi yıl süren bir düzlük, sonrası dikliği arttıkça artan bir iniş!" diyor ya Falih Rıfkı Atay. İşte Sırrımsın Sırdaşımsın, insanın inişteki ruh halinin bir yansıması bence. Peki nedir bu ruh hali? "Geçmişe özlem" diyebiliriz buna. Bu geçmiş özellikle çocukluğumuzdur. Okul yılları, hayata atılış, yuva kurmak, çoluk çocuk derken pek düşünülmez "geçmiş!" Ta ki çoluk çocuk büyümüş, eleğimizi duvara asmışısızdır; işte geçmişe özlem zamanı ufak ufak başlamıştır. Çocukluğumuzun geçtiği mekanlar bizi kendine doğru çekmeye, çocukluk anıları gizlendikleri yerden ortaya çıkmaya başlar...
Kamuran Şipal, Sırrımsın Sırdaşımsın romanında bunu çok başarılı bir şekilde anlatmış. 2011 yılında Orhan Kemal Roman Ödülü almış olan Sırrımsın Sırdaşımsın, özellikle orta yaş üstü okurları kendi çocukluklarına götürecektir. Tıpkı bende olduğu gibi... Ben çok beğendim. Öneririm.
·
80 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.