Yeniden, hayatın umulmadık kötü akışı merhabasını esirgemedi. Bu kez her şeyden, hepsinden acıydı yalnız. Kabus olmaması ne büyük talihsizlik.
Bir melek oluştu içimde, canımdan filizlenen, minicik. Büyüttüm onu hevesle . Her gün konuştukda biz, uzun uzun . Ama bir gün sustu farkedemedim. Son kez dokunmuş bana, son kez hissetmişim küçük adamımın küçük ayaklarını farkedemedim . Kavuşmamıza günler kala uçup gitti benden . İnanması ne kadar güç ne kadar imkansız . Yine de güneş sapsarı aydınlatıyor, bahar her yerde çiçek açtırıyor inanması ne kadar güç. En çok da bu canımı yakıyor, hayat beni hiç öldürmemiş gibi davranıyor.
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.